Gebed tot wie de Kracht en Koningsmacht toebehoort

Want van U is het koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid, voor eeuwig en altijd. Amen
Het Onze Vader (traditioneel)

Als wij tot God het gebed bidden dat Jezus ons heeft aangeleerd, beginnen wij met de bevestiging dat God Zijn Naam geheiligd moet worden. Vervolgens drukken wij onze hoop uit dat Zijn Rijk zal komen.

In de meeste gevallen wordt dan het “Onze Vader” afgesloten met onze erkenning dat Jehovah God dat Koninkrijk toebehoort, alsook de Kracht en de Heerlijkheid.

Het traditionele einde van het Onze Vader maakt eigenlijk geen deel uit van het gebed dat Jezus leerde. Maar het is Bijbels, de taal lijkt erg op een gebed van David waarin deze de grootheid, en de macht, en de heerlijkheid, en de overwinning, en de majesteit van God prijst en toegeeft dat alles zowel in de hemel als op de aarde Hem toebehoort.

“U, Jehovah, bent groots en machtig, vol luister, roem en majesteit. Alles in de hemel en op aarde behoort u toe, Jehovah, u bezit het koningschap en de heerschappij.” (1Kr 29:11 NBV)

Koning David beseft dat, ook al mag hij koning zijn, dit niets is in vergelijking met de Elohim Die verheven is tot hoofd boven allen. Hij beseft dat de God van Israël Zijn troon heeft gefundeerd in de hemel.

“Jehovah zijn troon staat vast in de hemel, als koning heerst hij over alles.” (Ps 103:19 NBV)

David was een goede koning, een trouwe koning, die, hoewel niet volmaakt, de natie goed had geleid. Onder zijn leiding smolten de twaalf stammen samen tot één natie, hij leidde vele militaire overwinningen, bouwde een groots paleis voor de koninklijke familie, en bereidde nu Salomo voor op zijn opvolging als koning, inclusief de voorziening van alles wat Salomo nodig zou hebben om een tempel voor Jehovah te bouwen. Salomo was ook al tot koning uitgeroepen, dus dit was een overgangstijd van een groot koning naar zijn zoon.

Wat kunnen we van David verwachten in deze overgangstijd?
We zouden kunnen verwachten dat David zich verkneukelt:

“Kijk wat ik heb gedaan, kijk naar mijn macht, mijn overwinningen, mijn majesteit, mijn koninkrijk dat ik heb opgebouwd, en hoe ik daarboven verheven ben. Kijk nu naar mijn zoon die klaar is om mijn plaats in te nemen als jullie koning.”

Verkneukelt David zich? Nee, David bidt:

“Jehovah, U is de grootheid en macht, de heerlijkheid, de roem en de majesteit; want U behoort alles, wat zich in de hemel en op de aarde bevindt. Jehovah, U is de heerschappij; U, die U als heerser over alles verheft.” (1Kr 29:11)

David geeft aan Die grootheid te kennen dat hij als aardse koning beseft dat Jehovah groot is en alle eer verdient en wegens Zijn onovertroffen grootheid gelooft moet worden.

“‘Groot is Jehovah, hem komt alle lof toe, zijn grootheid is niet te doorgronden.’” (Ps 145:3 NBV)

“loof hem om zijn krachtige daden, loof hem om zijn oneindige grootheid.” (Ps 150:2 NBV)

Ook al is Gods grootheid ondoorgrondelijk en is Hij onzichtbaar, toch kunnen wij Zijn werken waarnemen, want de hemel maakt de glorie van God bekent.

“Voor de koorleider. Een psalm van David. (19:2) De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen,” (Ps 19:1 NBV)

“Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is niets waardoor zij te verontschuldigen zijn,” (Ro 1:20 NBV)

“Aan de koning der eeuwen, de onvergankelijke, onzichtbare en enige God, zij de eer en glorie tot in alle eeuwigheid. Amen.” (1Ti 1:17 NBV)

“Ze zongen het lied van Gods dienaar Mozes en het lied van het lam: ‘Groot en wonderbaarlijk zijn uw werken, Heer, onze God, Almachtige, rechtvaardig en betrouwbaar is uw bestuur, vorst van de volken.” (Opb 15:3 NBV)

Die Vorst van de volken willen wij ook erkennen als onze Vorst; de Koning van het allerbelangrijkste en het allergrootste Koninkrijk.

Ook al willen vele mensen Hem niet kennen en zeker geen rol toebedelen in hun leven, zal de wereld toch te weten moeten komen dat Jehovah echt God is. De mensheid zal moeten inzien dat Hij de levende God is en de eeuwige Koning.

“Maar alleen Jehovah is werkelijk God, hij is de levende God, de eeuwige koning. Door zijn woede beeft de aarde, tegen zijn toorn houden volken geen stand.’” (Jer 10:10 NBV)

Er zal een tijd komen dat vanwege Gods verontwaardiging de aarde zal schudden, en dat mensen zullen moeten inzien dat tegen zijn veroordeling geen volk bestand is.

“Bergen beven voor hem, heuvels wankelen, de aarde rijst voor hem op, de wereld met al haar bewoners.” (Na 1:5 NBV)

“4 Zijn bliksems verlichten de wereld, de aarde ziet het en beeft. 5 De bergen smelten als was voor Jehovah, voor de Heer van heel de aarde.” (Ps 97:4-5 NBV)

“Jehovah verwoest de aarde en slaat haar kaal, hij ontwricht haar en verstrooit haar bewoners.” (Jes 24:1 NBV)

Wij zien die wereld waar de mensen ontwricht zijn en waar meerdere stelsels door mensenhanden zijn gemaakt, maar nooit de verwachtingen van de mensen kunnen invullen. Er is nog geen enkel koninkrijk, keizerrijk of republiek er in geslaagd om volledige vrede te brengen. Wel is er al veel strijd of oorlog geweest voor al die rijken.

Geheel door hoofdstuk 29 van het Boek Kronieken is er de focus op God als Koning.

David kon zich verkneukelen, en het volk kon hem prijzen. De focus ligt echter op God, de ware koning. God heeft de overhand. David wist dat het beter was een dienaar van de koning te zijn dan een koning. David wist dat het een voorrecht was om Jehovah te dienen.

Wanneer we bidden, kunnen we in de verleiding komen om een plaats in te nemen waar wij de hoofdrol spelen en God komen te vertellen wat er moet gebeuren, en hoe het moet gebeuren. Als we bidden

“van U is het koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid, voor eeuwig en altijd”,

worden we eraan herinnerd dat we niet de bestuurder zijn van deze wereld of van het gebeuren. We nemen graag de rol van ‘onderdaan‘ en laten God het bestuur overnemen.

We spreken niet alleen tot onze koning, maar tot degene die ons het recht heeft gegeven Hem aan te roepen als onze hemelse “Vader”. Ja, wij mogen Die Allerhoogste God aanspreken met “Abba”, “Vader” of “Pappa”.

Het Onze Vader begint met “Onze Vader.” Moge het gebed voor ons een ervaring zijn om een kind van God te zijn. Het eindigt met

“van U is het koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid.”

Moge het gebed voor ons een ervaring zijn van zijn dienaar die zijn glorie zoekt. Kind en dienaar zijn van de enige ware koning, is veel beter dan koning zijn. Moge gebed voor ons een ervaring worden om God de bestuurdersplaats in ons leven te laten innemen.

Laten wij steeds goed beseffen hoe vol macht Gods Naam wijd en zijd op de aarde gekend zal moeten worden; gelijk Hij Zijn majesteit doet verschijnen hoog aan de hemel.

“Voor de koorleider. Op de wijs van De Gatitische. Een psalm van David. (8:2) Jehovah, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde. U die aan de hemel uw luister toont-” (Ps 8:1 NBV)

Ook al lijkt Die Almachtige Onzichtbare, onvatbaar en onbereikbaar voor ons is Deze Oppermachtige niettemin de rechtvaardigheid zelf die nimmer het recht tiranniseert. Daarom dienen alle mensen Hem te eerbiedigen en naar Hem op te zien, want wie zichzelf hoog acht zal Hij ontzien.

“22 Uit het noorden nadert een gouden schittering; huiveringwekkend is de luister waarin God zich hult. 23 De Ontzagwekkende, die wij niet kunnen vatten, is groot door zijn kracht en door zijn recht; wie rechtvaardigheid tentoonspreidt onderdrukt hij niet. 24 Daarom hebben de mensen ontzag voor hem; hij ziet niet om naar wie zichzelf voor wijs houdt.’” (Job 37:22-24 NBV)

Voorgaande