Heer, leer ons bidden #1 Onze Vader – die in de hemel zijt

Het past volgelingen van Christus nauwkeurig acht te slaan op zijn antwoord op het verzoek:

“Heer, leer ons bidden”.

Het model dat hij ons gaf is de volmaakte gids voor de wijze waarop wij tot God moeten naderen en voor de strekking van onze gebeden. Ofschoon wij de eigenlijke woorden niet steeds hoeven te gebruiken, om niet in een zinloos opzeggen te vervallen, zal het volgen van de geest van dit gebed ons discipline in ons bidden leren. Het zal ons helpen de goede samenstelling van aanbidding, dank zegging en smeking te vinden en zal van hulp zijn in de praktische aspecten van onze gebeden.

Onze Vader

God wordt beschreven als een Vader voor Israël, het volk dat Hij verlost en gevormd had (Deut. 32:6; Jes. 63:16).

In de Psalmen wordt God vergeleken met een barmhartige vader die zich over Zijn kinderen ontfermt en staat dat Hij bereid is hun overtredingen te vergeven (Ps. 103:13,14). Het voorrecht God als Vader aan te roepen was echter voor Zijn zoon, de Eerstgeborene weggelegd (Psalm 89:27,28); en de Nazareen Jezus was de eerste die deze intieme en toch van diepe eerbied getuigende benaming heeft gebruikt.

Degenen die door de doop in hem zijn wedergeboren als kinderen Gods en die “de Geest van het zoonschap” hebben ontvangen, mogen ook roepen “ Abba, Vader” (Rom. 8:15; Gal. 3:26,27; 4:6). Zij zijn immers vanwege hun verbondenheid met Christus als kinderen van de Vader aangenomen (Efez. 1:4,5).

Jezus Christus, in wiens mond de naam Vader de heilige Verbondsnaam aanduidde die in hem, Gods Zoon, ten volle werd geopenbaard, (verg. Matth. 11:25 met Psalm 8:2,3) leert ook zijn volgelingen met eerbied en ontzag toe te treden tot de troon van Gods genade.

Als wij in Christus God onze Vader mogen noemen zou dit feit ons moeten aansporen te bidden om een ruimer begrip zowel van Zijn liefde en zorg voor ons alsook van Zijn wil, opdat wij Hem mogen gehoorzamen (1 Petrus 1:13-21).

Die in de hemelen zijt

God is in de hemel en wij zijn op de aarde, daarom dienen wij niet overijld te zijn met onze woorden noch overhaast in ons hart, maar onze woorden horen weinige te zijn (Pred. 5:2).

Zijn wegen zijn hoger dan onze wegen en Zijn gedachten dan onze gedachten. Daarom zullen wij als wij Hem zoeken onze eigen wegen en eigen gedachten verlaten in ons streven ons tot Hem te bekeren (Jes. 55:6-9).

Maar ook Zijn goedertierenheid is even groot als de hemel hoger is dan de aarde, en Hij, de Hoge en Verhevene, slaat acht op de ellendige, de verslagene van geest en wie voor Zijn Woord beeft (Jes. 66:1,2).

Het is moeilijk om ons in onze gebeden voldoende van God bewust te zijn.
Soms echter als wij geen eigen woorden gebruiken totdat wij bekende woorden zoals die zojuist zijn aangegeven, onze geest hebben laten vervullen, kan dit een overpeinzing uit ons eigen hart doen ontstaan die overgaat in gebed

Voorgaande

Kracht en koninkrijk van onze God en de autoriteit van Zijn Christus