Houd goede moed

In deze wereld loopt niet alles zoals wij het graag zouden wensen. Regelmatig komen wij ontmoediging tegen. Zeker op het vlak van geloof is er tegenwoordig weinig aanmoediging te vinden. Daardoor ziet men soms wel mensen vragen stellen rond het geloof en kan men ze wel aantrekken, maar houden is dan weer moeilijker. Velen komen even in geloof en geraken dan verward in de vele menselijke leerstellingen die de ronde doen. In plaats van zich vast te houden aan de Bijbelse leerstellingen grijpen de meeste mensen het liefst naar wereldse en menselijke leerstellingen die hen dichter bij hun leefwereld lijken te staan en niet zo wereldvreemd te lijken als de Bijbelse leerstellingen waarin bepaalde gelovigen strikt willen aan vast houden.

Houd goede moed”

“Houd vol”

zijn dan ook uitroepen die men dikwijls hoort zeggen door die gelovigen die wel eens mensen aantrekken om mee in die boottocht te stappen of mee op de fiets te stappen in die bergrit naar het geloof en naar het Koninkrijk van God.

Eeuwen geleden toen het Volk van God in gevangenschap moest zwoegen en zweten hoopten ze op een uittocht en die werd hen beloofd. Maar ze moesten eerst geduldig afwachten en zien of de farao hen zo zou laten gaan. Later werd de angstig en timide Mozes, die terugdeinsde de leider van zijn volk zijn, ook opgeroepen om stappen te durven zetten.

“Mozes zei: ‘Maar wie ben ik dat ik naar de farao zou gaan en de Israëlieten uit Egypte zou leiden?’” (Ex 3:11)

“1 Weer maakte Mozes bezwaar. ‘Ze zullen me vast niet geloven en niet naar me luisteren, ‘zei hij. ‘Ze zullen zeggen: “Jehovah is helemaal niet aan jou verschenen.”’ 2 Jehovah vroeg: ‘Wat heb je daar in je hand?’ ‘Een staf, ‘antwoordde Mozes. 3 ‘Gooi hem op de grond, ‘beval Jehovah, en toen Mozes dat deed, veranderde de staf in een slang. Mozes deinsde achteruit, 4 maar Jehovah zei tegen hem: ‘Grijp de slang bij zijn staart.’ Toen Mozes dat deed, veranderde in zijn hand de slang weer in een staf. 5 Jehovah zei: ‘Hierdoor zullen ze geloven dat de Heer Jehovah, de God van hun voorouders, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob, aan jou verschenen is.’ 6 Ook zei hij: ‘Steek je hand eens in je kleed.’ Mozes deed dat, en toen hij zijn hand er weer uit trok, zat die onder de uitslag, hij was sneeuwwit. 7 ‘Steek je hand nog eens in je kleed, ‘zei Jehovah. Mozes deed het en toen hij zijn hand er opnieuw uit trok, zag die er weer net zo uit als de rest van zijn huid. 8 ‘Als ze je niet geloven en zich niet door het eerste wonderteken laten overtuigen, ‘zei Jehovah, ‘dan zullen ze zich wel laten overtuigen door het tweede. 9 Maar zijn ze door geen van deze beide wonderen te overtuigen en blijven ze weigeren naar je te luisteren, dan moet je water uit de Nijl scheppen en dat over het land uitgieten; het water zal op het droge in bloed veranderen.’ 10 Maar Mozes antwoordde: ‘Neemt u mij niet kwalijk, Heer, maar ik ben geen goed spreker. Dat is altijd al zo geweest, en daar is geen verandering in gekomen nu u tegen mij, uw dienaar, gesproken hebt. Ik kan nooit de juiste woorden vinden.’ 11 Jehovah zei: ‘Wie heeft de mens een mond gegeven? Wie maakt iemand stom of doof, ziende of blind? Wie anders dan ik, Jehovah? 12 Ga nu, ik zal bij je zijn als je moet spreken en je de woorden in de mond leggen.’ 13 Maar Mozes hield vol: ‘Neemt u mij niet kwalijk, Heer, stuur toch iemand anders, wie u maar wilt.’ 14 Nu werd Jehovah kwaad op Mozes. ‘Je hebt toch een broer, de Leviet Aäron!’ zei hij. ‘Ik weet dat hij welbespraakt is. Hij is al naar je onderweg en zal blij zijn je te zien. 15 Vertel jij hem wat hij moet zeggen. Ik zal bij jullie zijn als je moet spreken en jullie ingeven wat je moet doen. 16 Hij zal in jouw plaats het volk toespreken: hij zal jouw mond zijn, jij zult zijn god zijn. 17 En neem je staf in de hand, want daarmee moet je de wonderen doen.’” (Ex 4:1-17 NBV)

Ook Jesaja en Jeremia, enz. En degenen die misschien bang waren dat hun getuigenis voor de Waarheid, hen zou kunnen ontmaskeren zoals Elia (1 Koningen 18; Neh. 6.11), en die menigte getuigen (Hebr. 11. 39, 40), en degenen die alleen durfden te staan, zoals Phineas (Num. 25. 7-13); Daniël (Dan. 6. 11, 22); Paulus (2 Tim. 4. 16.)

Broeders, laat het aan ons zijn om het voorbeeld na te volgen van degenen die “goede moed” hadden. Terwijl we niet kijken naar de dingen die “worden gezien”, maar naar de
ongeziene zaken “het eeuwige en blijvende” (2 Kor. 4. 16-18).

“16 Daarom verzaken wij onze plicht niet. Ook al gaat ons uiterlijke bestaan verloren, ons innerlijke bestaan wordt van dag tot dag vernieuwd. 17 De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister, die alles omvat en alles overtreft. 18 Wij richten ons niet op de zichtbare dingen maar op de onzichtbare, want de zichtbare dingen zijn tijdelijk, de onzichtbare eeuwig.” (2Co 4:16-18)

In de Oude Geschriften kunnen we zien hoe mannen van God de moed opbrachten om door te zetten en dat te doen wat God van hen verlangde. WIj ook als broeders in Christus moeten zoals Christus onze eigen wil durven opzij te zetten om de Wil van God te doen. Als wij datgene doen wat God van ons verlangd zullen wij ook in Zijn ogen genade kunnen verkrijgen en ons leven kunnen redden door onze volharding.

Het mag dan wel zijn dat wij onze ziel in lijdzaamheid zullen bezitten maar door ons doorzettingsvermogen om goed te doen, zullen wij anderen ook kunnen aanspreken en overtuigen om ook onze weg te volgen. Om ons te gidsen kunnen we rekenen op datgene wat tevoren geschreven is. In die Bestseller aller tijden kunnen wij vertroosting en hoop vinden.

In de vroegere eeuwen mochten verscheidene volgers van Jezus’ leerlingen zich nog omringd vinden met meerdere gelijkdenkenden en konden zij zich nog uiten tegenover hen en bezwaren op tafel leggen, maar nu ligt dat helemaal anders doordat het aantal gelovigen in onze eigen buurt zo beperkt is geworden. Dat mag ons er echter niet toe brengen om af te zwakken. Ook al zijn wij met weinigen moeten wij blijven doorzetten en elkaar ook aanmoedigen dat te doen.

Met volharding moeten wij de loopbaan, die ons is voorgesteld blijven lopen.

“Red je leven door standvastigheid!” (Lu 21:19 NBV)

“Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven.” (Ro 2:7 NBV)

“Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij door te volharden en door troost te putten uit de Schriften zouden blijven hopen.” (Ro 15:4 NBV)

“Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt.” (Heb 12:1 NBV)

Mensen zouden verrast zijn als zij van gelovigen zouden horen hoe zij zo veel pijn en moeilijkheden kunnen verdragen. Maar al die wereldse zaken die op ons af komen kunnen ons niet in die mate beïnvloeden dat wij het leven dat wij van onze Schepper kregen, eerder zouden beëindigen dan dat Hij Wil. Het is verder met de hoop en het vertrouwen in God dat wij zoveel moeilijkheden en pijn kunnen dragen, terwijl wij zien dat niet-gelovigen het daar veel moeilijker mee hebben.

Ons geloof is onze steunpilaar. En met dat geloof willen wij verder groeien zodat wij dichter bij God kunnen komen en op een bepaalde dag door die nauwe poort zullen kunnen binnen gaan om voor altijd verlost te zijn van allerlei soorten moeilijkheden en pijn. Want achter die nauwe poort ligt een wereld van zuivere vrede te wachten op hen die geloven in de Enige Ware God en Zijn zoon.

Voorgaand

Onze race voor het leven

Houdt aan en houdt vol

De te winnen parel

Opgeroepen door Jezus

Kerkelijke herders