Geen plaats voor manipulatie in de Christadelphian familie

Als men de kerkgeschiedenis bekijkt ziet men daar een-en-al manipulatie en machtsvertoon. Al tamelijk snel werden volgelingen van Jezus schuin aangekeken en vervolgd. Maar ook al snel na Jezus dood traden allerlei andere leerstellingen op dan deze die de Nazareense Joodse leermeester Jeshua, Jezus Christus had naar voor gebracht. De apostelen waarschuwden al voor die valse leerstellingen.

In het jaar vijftig van de eerste eeuw van onze huidige jaartelling kwamen de apostelen met verscheidene van hun belangrijke leerlingen en volgers samen in Jeruzalem om toch nog even de puntjes op de i te zetten. Ook al waren er in de jaren 140 de gnostici, werd het erger met Constantijn de Grote die duidelijk de macht naar zich kon toe trekken en een groot deel van geestelijken zich deed verzetten tegen de ware volgers van Christus, waardoor er een grote scheuring in de christenheid voorkwam en het christendom met de Universele Katholieke Kerk van start ging.

In 313 laat het Edict van Milaan het christendom wel toe maar dat maakt het voor de ware christenen er niet makkelijker op, doordat de Katholieke Kerk haar macht meer en meer laat gelden en overal waar ze kan komen de mensen dwingt om tot hun leer over te gaan.

Continu bleven er wel mensen in de Enige Ware God geloven en Hem aanbidden, ook al was er een enorme weerstand van de Drie-Eenheidsdenkers. De Katholieken gingen zelfs hevig tekeer tegen hen die slechts één God aanbaden en niet gingen voor hun Drie-Eenheid. Ook kwam er in 1075 een groot Investituurgeschil en vond er tussen 1000 en 1100 een divisie en de Oosterse scheuring onder de christenen plaats, terwijl in de 12de eeuw de kruistochten enorme roof- en moordtochten op gang brachten. In 1220 begonnen de universiteiten de episcopale scholen te vervangen en konden anders denkenden ook overgaan tot vorming van mensen die niet gebonden wensten te zijn aan de Katholieke Kerk.

De pogingen om meer macht te verwerven op geestelijk en wereldlijk niveau bleven zich in het christendom voortzetten tijdens het Ottomaanse Rijk.
Zo was er het Groot Schisma of Westers Schisma is de periode van 1378 tot 1417 in de kerkgeschiedenis, waarin pausen en tegenpausen elkaar tegenwerkten en het machtsevenwicht van de staten verstoorden.

Met de voortzetting van het concilie van Bazel bracht paus Eugenius IV uit Bazel op 8 januari 1438 in Ferrara de opening van het Concilie van Ferrara-Florence. Met dat oecumenisch concilie van de rooms-katholieke kerk of Raad van Ferrara-Florence (1438-1445) probeerden de Latijnse en Griekse kerken overeenstemming te bereiken over hun leerstellige verschillen en een einde te maken aan het schisma tussen hen. Het concilie eindigde met een overeengekomen reüniebesluit, maar de reünie was van korte duur.

In de zestiende eeuw groeide de spanning in de geloofsgemeenschap van de Rooms Katholieken en ontstond er weer een scheuring waarbij het Protestantisme tot ontstaan kwam. Ook al mocht men het een Radicale Reformatie noemen bracht het de gelovigen toch nog niet tot het ware Bijbelse geloof van de eerste christenen.

De enorme machtshonger van het Paapse Rijk bracht het Katholieke geloof ook naar Japan, waar tussen 1546 en 1650 een soort Katholieke Eeuw in Japan ontstond. Alsook vond er hier op het vaste land een “herkerstening van de massa” plaats tussen 1630 en 1660. Het Spaanse rijk (Imperio Español of Imperium Hispanicum), kwam niet enkel bekend als historisch Spaanse monarchie (Monarquía Hispánica) maar ook als de gevreesde katholieke monarchie (Monarquía Católica). Als een van de grootste rijken in de geschiedenis controleerde Spanje van het einde van de 15e eeuw tot het begin van de 19e eeuw een enorm overzees gebied in de Nieuwe Wereld, de Zuidoost-Aziatische archipel van de Filippijnen, wat ze “Indië” noemden (Las Indias) en gebieden in Europa (gecentreerd op de zogenaamde Spaanse Weg), Afrika en Oceanië. Iedereen moest te weten komen dat zij een van de machtigste rijken van de 16e en 17e eeuw waren en dat hun dictaat moest opgevolgd worden.

Men kreeg duidelijk te zien wat de 18e-eeuwse politieke filosoof Montesquieu schreef over het gevaar van zeer groot wordende rijken. Hij wees er namelijk op dat regeringen waarschijnlijk tiranniek zullen zijn als ze verantwoordelijk zijn voor het beheer van grote gebieden, want ze moeten de organisatorische capaciteit ontwikkelen die kenmerkend is voor despotische staten.
Men had zo al het absolute gezag en de macht gezien die werd uitgeoefend door de farao’s van het oude Egypte. Ook waren er de adel in Byzantijnse rechtbanken die de heersers van Byzantijnse vazalstaten aanwezen en despoten naar voor brachten die fungeerden als een titel voor Byzantijnse keizers. De term “despoot” werd toen nog gebruikt als een eretitel in plaats van als een pejoratief.

Maar met de onderdrukking van anders denkenden en anders gelovigen door de Katholieke Spaanse heersers kwam het despotisme een negatievere inslag te hebben. Ook al mocht het Spaanse rijk bekend staan als “het rijk waar de zon nooit ondergaat” en bereikte het zijn maximale omvang in de 18e eeuw, was het voor velen een rijk dat duisternis over het gezin bracht en hun van hun geboorteplek deed wegvluchten naar het Noorden van de Nederlanden (Amsterdam).

Al die vijandigheid mocht ook een anti-christelijk gevoel teweeg brengen dat met het Illuminisme en Rationalisme versterkt werd. Al vanaf de 15e eeuw werd de titel Illuminati, aangenomen door of toegepast op verschillende groepen personen die beweerden ongewoon verlicht te zijn. Het woord is het meervoud van het Latijnse illuminatus (“geopenbaard” of “verlicht”). Volgens aanhangers van die ‘Verlichten’, werd de bron van het “licht” gezien als rechtstreeks gecommuniceerd vanuit een hogere bron of als gevolg van een verduidelijkte en verheven toestand van de menselijke intelligentie. Dat laatste was natuurlijk voor die machtsgeile kerken een doorn in het oog welke met alle mogelijke middelen moest ontworteld worden. Van deze organisaties werd vaak beweerd dat ze samenzwoeren om de wereldaangelegenheden te beheersen, door evenementen te beheersen en agenten in de regering en bedrijven te krijgen, om politieke macht en invloed te verwerven en een nieuwe wereldorde te vestigen. Centraal in enkele van de meer algemeen bekende en uitgebreide complottheorieën, zijn de Illuminati afgebeeld als op de loer liggend in de schaduw en aan de touwtjes en hefbomen van de macht trekkend in tientallen romans, films, televisieshows, strips, videogames en muziekvideo’s.

Al de voorgaande eeuwen bleven er dus mensen trouw aan hun geloof in de zoon van God en hoe deze de mensheid redding heeft gebracht. Het was niet altijd makkelijk voor hen om hun geloof geheim te houden, zodat ze niet vervolgd zouden worden. Wij vinden spijtig genoeg toch heel wat verhalen van broeders in Christus uit de vorige eeuwen die zich genoodzaakt vonden om te vluchten voor de vervolgers en waarvan sommigen het toch niet haalden en hun vasthouden aan het geloof in de Ene Ware God met de dood moesten bekopen.

Meerdere getrouwe gelovigen lieten zich niet intimideren en niet manipuleren. De hersenspoeling en foltertechnieken van de Katholieke Kerk en later dwangopleggingen van bepaalde Protestantse groepen deden hen niet telkenmale bij elke machtswisseling van geloof veranderen. In Duitsland kunnen wij wel meerdere steden vinden waarbij elke machtswissel de grote meerderheid van de bevolking telken male onder de druk van de toenmalige machtshebbers bezweek en tot hun opgelegde geloof bekeerde.

Voor diegenen die de Bijbel ernstig bleven onderzoeken was het duidelijk dat uiteindelijk God een oordeel zou vellen over hen die Zijn Woord misbruikten en verkeerde daden verrichtten.

2 Toen kwam het woord van Jehovah tot mij: 3 ‘Mensenzoon, spreek met de oudsten van Israël. Zeg tegen ze: “Dit zegt de Soevereine Heer Jehovah: ‘Komen jullie mij raadplegen? “Zo zeker als ik leef, ik zal niet op jullie vragen reageren”,+ verklaart de Soevereine Heer Jehovah.’”

4 Sta je klaar om ze te oordelen?* Sta je klaar om ze te oordelen, mensenzoon? Laat ze weten welke walgelijke dingen hun voorouders hebben gedaan.+5 Zeg tegen ze: “Dit zegt de Soevereine Heer Jehovah: ‘Op de dag dat ik Israël uitkoos,+ heb ik een eed gezworen* aan het nageslacht* van het huis van Jakob en mij aan hen bekendgemaakt in Egypte.+ Ja, ik zwoer een eed en zei: “Ik ben Jehovah, jullie God.” 6 Op die dag zwoer ik dat ik ze uit Egypte zou wegleiden naar een land dat ik voor ze had uitgezocht,* een land dat overvloeit van melk en honing.+ Het was het mooiste* van alle landen. 7 Toen zei ik tegen ze: “Elk van jullie moet de walgelijke dingen weggooien die jullie vereren. Verontreinig je niet met de walgelijke afgoden* van Egypte.+ Ik ben Jehovah, jullie God.”+ (Ezechiël 20:2-7 )

Het is onder andere in dat Schriftgedeelte dat velen met hoop bleven door gaan met het lezen en bestuderen van de Bijbel en bleven uitkijken naar een tijd dat het Beloofde Land met Gods Koninkrijksregering tot stand zou komen.

Vandaag kunnen wij terug kijken naar zeer veel gruweldaden die in naam van God zijn gepleegd, maar zeker niet de goekeuring van Jehovah God zullen krijgen. Broeders in Christus zijn er van overtuigd dat er altijd een tijd komt dat Jehovah Zijn grimmigheid over die bepaalde mensen zal uitstorten, en bij velen, al heeft uitgestort, om Zijn toorn tegen hen ten uitvoer te brengen.

Wij kunnen ook merken dat men al de moeite van de wereld genomen heeft om Gods volk definitief en totaal uit de wereld te helpen, maar men is er niet in geslaagd. Al was het voor velen van Gods Volk zeer zwaar zijn er daar toch ook velen trouw gebleven aan hun Allerhoogste God, de Elohim Hashem Jehovah, God boven alle goden. Van dat Volk van God zijn er nu zelfs mensen die ook in Jeshua gaan geloven en aldus Jezus Christus aanvaard hebben als hun Verlosser. Begrijpelijk hebben zij het moeilijk met de titel “christen” omdat die bedekt is met die valse lading van trinitariërs dat zij eerder de naam Jeshuaist of Jesjoeaist of volger van Jeshua kiezen. Maar ook daar zijn de reguliere kerken happig om de macht te verwerven en de gelovigen in de Ene Ware God weg te trekken naar hun Drie-delige godheid.

Continu zijn mensen afgoden blijven maken en idolen bljven vereren. Zelfs vandaag in de eenentwintigste eeuw blijven velen, zelfs al beweren zij christen te zijn, dit doen. Men moet niet ver gaan om een kerk tegen te komen die vol beelden staat waarvoor mensen neerknielen en kaarsen branden.

Sommigen zeggen dan wel dat ze de hemelse God helemaal niet vergeten zijn. Maar dan krijgt Hij toch maar een zeer klein plekje toegewezen.
Voor veel mensen is er pas een God als zij zich in nood bevinden of vinden dat zij tekort gedaan zijn. Dan staat God plots op hun aanspreeklijst om Hem te beschuldigen of om hulp te vragen.

Het mag dan wel duidelijk zijn dat ontrouw en zonde de kenmerken van de mensheid zijn, maar als Broeders in Christus willen wij ons daar over zetten. Wij zien geen reden om ons hoger te schatten dan anderen en zullen onze eigen zondigheid toegeven, maar wij zullen niet op de eerste lijn staan om andere zondaars te gaan bestraffen. Terwijl ‘de mens’ groot en luisterrijk wil zijn, is de Broeder in Christus bereid om zich deemoedig, nederig op te stellen en bescheiden zijn hulp aan te bieden daar waar hij kan.

In onze gemeenschap is er helemaal geen zin om anderen zodanig te bespelen dat zij zo maar lid zouden worden van onze gemeenschap. Van hen die lid willen worden van onze gemeenschap verwachten wij dat zij volledig uit eigen overtuiging kiezen om Jezus te willen volgen en in zijn voetstappen te gaan stappen.

Voorgaand

Het kenmerk van een echte Broeder in Christus